جشنواره فیلم فجر سی و سومین دوره خود را به پایان رساند .
این دوره از جشنواره نیز همچون دوره های قبل ضعف ها و قوت هایی داشت . ضعف هایی که متاسفانه هر سال ثابت می مانند و قوت هایی که هرساله کمتر می شوند و اما ناچیز و اغلب غیر قابل اعتنا .
سی و سومین دوره جشنواره فیلم فجر ، جشنواره ای کم حاشیه و آرام و بی سر و صدا بود . سکوت بودن و بی حاشیه بودنی که نه تنها حسن نبود ، بلکه به ماهیت فستیوال بودن این جشنواره آسیب زد ، فیلم هایی خنثی و در نهایت آرامش ، بدون هیچ نقد و حرف و حدیثی اکران شدند و سکوت رسانه ها نیز کر کننده بود. در واقع جشنواره سی و سوم ، جشنواره ای بود که با حذف صدای منتقد و حتی نظر مردم و مصاحبه های مردمی از برنامه اش ، آرام و بی حاشیه اما کم کیفیت برگزار شد .
فیلم ها نیز در این دوره ، اغلب بر روی یک خط کیفی متوسط قرار داشتند ، مگر تعدادی که جسورانه به معضلات و یا وقایعی پرداخته که نو بودند ، مثل ” مزار شریف ” که با وجود برخی مشکلات کیفی اما با انتخاب سوژه ای ملی ، در راستای هدف اولیه جشنواره ساخته شد و یاد شهدا را زنده کرد و نیز اتفاقی را به مردم معرفی کرد که شاید کمتر کسی از آن مطلع باشد و فیلم دیگر ، ” رخ دیوانه ” بود که با پرداختن به موضوعی به روز ، توانست بهترین فیلم از نگاه مردم باشد ، پرداختن به موضوع شبکه های اجتماعی و آسیب شناسی آن در قالب یک قصه برای مردم بسیار جالب توجه بود . اما سایر آثار یا بسیار ضعیف بودند و یا اثری متوسط بودند از کارگردانانی به نام .
با همه این ها اما اینکه دبیر جشنواره ، دو دوره متوالی تغییر نکرد ، خود ثباتی نسبی در جشنواره ایجاد کرد که دیگر شاهد معضلاتی چون چاپ نشدن برنامه و … نباشیم و این قدم کوچک اما مهمی است ! در راه حداقل های فستیوال بودن ، اما گران شدن بلیت سینما ها در آغاز جشنواره بسیار زننده و دور از انتظار بود و بلیت 9000 تومانی برای تقریبا تمام سالن ها بسیار بی منطق و علیه مخاطب بود که نهایتا علیه سینما نیز خواهد بود .
امسال هم موضوع خانه و خانواده و سبک زندگی ایرانی – اسلامی نادیده گرفته شد . وباز هم تکرار مکررات پز های روشن فکری و چه و چه !
از افتتاحیه و اختتامیه نیز هرچه نگوییم بهتر است .
فرش قرمز و اسراف مراسم های جانبی هم دردی به روی همه درد های ماست . که قرار نیست در هیچ سالی ترتیب اثر داده شود .
و امّا ما در سینما فستیوال امیدواریم که جشنواره فیلم فجر هر سال بهتر از قبل باشد و هر سال حداقل قدمی به سوی یک جشنواره بین المللی به فرمی اسلامی و ایرانی که دارد نزدیک شود و هر سال تولید آثاری که صادر کننده اندیشه مردمان این سرزمین به جهان باشد افزایش یابد و هردوره که می گذرد ما ، از این نقطه از جهان ، از ایران اسلامی عزیزمان ، حرفی نو و سبکی نو را نه تنها در نحوه برگزاری فستیوال و نه تنها در نحوه فیلمسازی ، بلکه سبک زندگی را برای جهانیان مخابره می کنیم و البته نباید فراموش کنیم که نیل به همه این ها نیازمند تقویت روحیه نقادی و نقد پذیری در بین اهالی سینما و مسولین جشنواره فجر می باشد . به امید آن روز…
محمد تقی جلالی _ سینما فستیوال