کارگردان مستند «زارخاک» خطاب به دبیر جشنواره حقیقت نامه سرگشاده‌ای نوشت و نسبت به کیفیت پخش فیلمش در سینما «سپیده» یکی از سالن‌های میزبان این جشنواره گلایه کرد.
به گزارش سینما فستیوال ، در بخش‌های از نامه رضا توفیق‌جو خطاب به سید محمدمهدی طباطبایی‌نژاد آمده است:« دورادور شنیده بودم که انسانی دلسوز در حوزه‌ی هنر هستید. دورادور شنیده بودم «برنامه»ها و «آمار»های خوبی برای ارائه و معرفی کارنامه‌ی دوره ی هشتم دارید. خب خسته نباشید. خدا قوت.
این خبرها و آمارها همه‌ی اهالی مستند و کمی آن‌دورتر را خوشحال کرد. پیش از آغاز جشنواره‌ی سینما حقیقت یکی از همکارانتان در حوزه‌ی رسانه مصاحبه‌ای با من داشت و گفت: «به گواه آمارها که آقای دبیر در کنفرانسی مطبوعاتی داده‌اند اتفاقات خوبی را امسال شاهد خواهیم بود.» من با مثالی که بداهه به ذهنم رسید به ایشان گفتم از نظر من هنگامی که سالن سینمایی پر می‌شود آمار خوبی ست. اما فقط آمار. آیا به نظرت مهم‌تر نیست که چه تعدادی از مخاطبان «راضی» از سالن بیرون می‌آیند؟ هرگز تصور نمی‌کردم این مثال پس از دیدن فیلم «زار خاک» در روز سه شنبه، صبح در سینما سپیده مصداق پیدا کند.»
او که در این نامه خود را کارگردان سابق مستند «زار خاک» معرفی می‌کند، همچنین آورده است: «آنچه امروز صبح در سینما دیدم فیلم من نبود. حتی معتقدم کارگردان این فیلم را باید توبیخ کرد. تماشاگران زیر لب می‌گفتند «چرا این فیلم آنقدر تاریک است؟» آقای دبیر، شما می‌دانید کارگردان با چه وسواسی پلان به پلان فیلمش را به یک هارمونی می‌رساند. وسواس او را شاید بتوان به مادری که موهای فرزندش را شانه می‌کند تشبیه کرد…»
توفیق‌جو در ادامه تاکید کرده است که «فیلم زار خاک امروز گنگ ، لال و گیج بود. چون جشنواره‌ای که شما دبیری آن را به عهده دارید فیلم -سابق من- را با نازل ترین کیفیت بازسازی کرد.
شما بهتر می‌دانید (یا دست کم باید بهتر بدانید) که ارائه‌ی یک اثر در هر مدیومی چهره‌ی آن است. «هر چهره‌ای گوید مَکُش». امروز در سینما نه من و نه مخاطبان این فیلم حتی به چشم و گوش لطف نیز نه تصویر دیدند و نه صدا شنیدند.»
کارگردان «زار خاک» در بخش دیگری خطاب به دبیر جشنواره حقیقت آورده است: «چطور پذیرفتید هنر مولفان جشنواره‌ای که مدعی هم‌پایگی با سطوح بین المللی دارد را با آن کیفیت به روی پرده بفرستید؟ «آمارِ» جشنواره‌ی شما خوب است. غریب به سیصد فیلم را در این جشنواره به نمایش گذاشتید. چقدر همیشه آمارهامان خوب بوده. اما آیا واقعا راضی هم هستید؟ شما به این اکران‌ها «نمایش» می‌گویید؟ به آن صداها، صدا می‌گویید؟ صدایی که دالبی به دفتر شما تحویل داده شد، نه استریو بلکه مونو پخش شد. اجازه بدهید من به نوبه‌ی خودم اینجا از تمام تماشاگران «زار خاک» بابت این اکران عذرخواهی کنم و از آقای دبیر دعوت کنم بیایند و زار خاک را در نمایشگر کوچک میز تدوین من ببینند. فیلمی که تمام عناصرش صدا و تصویر بود.
نمی‌دانم لازم است که بگویم تمام جشنواره‌ها (از ایدفا تا فجرِ خودمان) شرط حضور و نمایش در جشنواره را داشتن نسخه‌ی DCP می‌دانند یا نه؟ حتما خودتان می‌دانید.
جشنواره‌ی حقیقت با نوع‌آوری‌ای که به خرج داد نسخه‌ها را تبدیل به MPEG2 کرد! (آوانگارد مفهوم دیگری هم داشت که ما نمی دانستیم).»
توفیق‌جو نامه سرگشاده‌اش را با سوالی از دبیر جشنواره حقیقت به پایان برده است مبنی بر اینکه چرا پوستر فیلمش در سینما سپیده به عنوان سینمای میزبان جشنواره نصب نشده است؟!