نادیده گرفتن مخاطب یعنی مرگ هنرمند

یاد داشتی بر اوضاع و احوالات مهرجویی در صف های سینما

این روزها، روزهای اکران فیلم های جشنواره است و بازار صف های بلیت جلوی هر سینمایی داغ! و داغ تر از آن حرف ها و بحث هایی است که در مورد فیلم ها رد و بدل می شود. و البته بسیار دردناک است که بدانی و بشنوی که فیلمساز مورد علاقه ات، محبوبیتش را از دست داده و روزهای خوبی را از دید مخاطبانش طی نمی کند.

مهرجویی بزرگ را می گویم، مهرجویی که شنیده بودم در زمان های نه چندان دور، چه دعواهایی بر سر بلیت و دیدن فیلمش می شد و حالا بلیت مجانی فیلمش را هم کسی تحویل نمی گیرد.

و این موضوعی نبود که از زبان شخص دیگری شنیده باشم و حالا دلم نخواهد آن را باور کنم، نه! این چیزی بود که در جلوی چشمانم اتفاق افتاد و به عینه دیدم که حتی بلیت رایگان فیلم “اشباح” را هم کسی نمی خرد و نمی خواهد فیلم را ببیند. شنیدم که کسی می گفت: ” مگر مجبورند فیلمسازان عزیز ما هر سال فیلم بسازند. مگر نمی شود یک سال، دو سالی فیلم نساخت و فکر کرد و بعد فیلم ساخت.” دیگری هم که به شدت از اینکه فیلم را دیده بودم، تعجب کرده بود. می گفت: “مهرجویی دارد مخاطبانش را مسخره می کند. او هیچ احترامی برای مخاطبش که هیچ، برای طرفداران و کسانی که با فیلم هایش نوستالژی دارند و با آن زندگی کرده اند، قائل نیست.”  یکی می گفت: “دیگر دوره ی امثال مهرجویی و کیمیایی و … گذشته است. آنها هر فیلمی که می سازند برایشان فرقی نمی کند که دیگران چه فکری می کنند و منتقدان چه می گویند و تنها برای لذت شخصی خود است که فیلم می سازند. آنها را نباید با فیلمسازان بزرگ جهان مقایسه کرد که هر چه سنشان بیشتر می شود، فیلم هایشان هم پخته تر می شود و پرده از درد دیگری از جامعه شان برمی دارند. یک قدم نه، چند قدم جامعه شان را بجلو پیش می برند. این انتظار از فیلمسازان ما بسیار زیاد است. ما باید دعا کنیم که دوستان، همان المان های اولیه فیلمسازی را ارائه دهند، بقیه چیزها پیشکش!”

آنجا بود که به یاد حرف بزرگی افتادم که می گفت اگر مردمت را نشناسی و برای مردمت فیلم نسازی، مردم هم تو را کنار خواهند گذاشت، هر چقدر هم که معروف باشی، همان افرادی که روزی تو را حمایت کرده اند و فیلم هایت را به هم معرفی کرده اند و به آنها ارج و قرب داده اند، همان ها هم اگر ببینند که نادیده گرفته می شوند، کم کم فراموشت می کنند و این انزوا  و این کنار گذاشته شدن، مرگ هنرمند است!

فریبا برومند – سینما فستیوال