مطلب زیر از سری نوشته های شما مخاطبین عزیز است و انتشار آن الزاما مبنی بر تایید سینمافستیوال نمی باشد. همچنین خوانندگان می توانند هرگونه یادداشتی در تائید یا تکذیب این مطلب را به سینمافستیوال ارسال نمایند تا در بخش یادداشت های شما انتشار داده شود.
سوگند مقامی
جایی از یک فرد بسیار عادی خواندم که : هیچ کس منکر مشکلاتی که در جامعه وجود دارد نیست ، اما جهت گیری در مورد این مشکلات مهم ترین مسئله است .
و این دقیقا زاویه ی من و خیلی های دیگر با فیلم استراحت مطلق عبدالرضا کاهانی است . درست است که همه ی این قشر ، طبقه ،آدم ها ،روابط و حرف ها در جامعه ی ما وجود دارد ولی مهم نوع و روش و بیان و به تصویر کشیدن آن است . این که این بیان در آخر تاثیرگذار باشد و بتوان تاثیر آن را دید . ولی آیا این فیلم تاثیری خواهد داشت ؟نه !با حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمی شود ، این را قدیمی ها می گویند .
در ابتدای فیلم فقط و فقط می گویم کارگردان می خواسته راوی پوچی و بی سر و سامانی این زندگی باشد ولی متوجه می شوم که این پوچی نیز پوچ است . پوچی بی معنی و ادا وار که حتی نمی توان آن را به نهلیسم و پوچ انگاری و یا چیز دیگری ارتباط داد . چون پوچی آن تکان دهنده و تاثیرگذار نیست . مانند باقی فیلم .
مانند باقی فیلم که پر است از تنش های بی تاثیر و بی مورد ، دیالوگ های بی مفهوم و اضافی و حتی صحنه های حاشیه ای بی مورد که ربطی به داستان فیلم ندارد ، صحنه هایی که به ادامه ی روند فیلم هیچ کمکی نمی کند . مانند صحنه ی بازی فوتبال
تمام این حرکات و صحنه های اضافی در بازیگران هم دیده می شود . مانند دست به ریش کشیدن عطاران که همانند همان دست به شکم کوبیدنش در بی خود و بی جهت بی معنی و اضافی است .
از این اضافی ها و بی معنی بودن ها زیاد در فیلم استراحت مطلق پیدا می شود و فقط می توان گفت استراحت مطلق فیلمی بد در کارنامه ای با سیر نزولی عبدالرضا کاهانی است .
شاید اگر کارگردان کمی ، فقط کمی برای خودش استراحت مطلق تجویز می کرد دیگر شاهد این گونه فیلم ها در کارنامه ی او نبودیم .