ملودرامی قابل پیش بینی از منوچهر هادی

یادداشتی بر فیلم “زندگی جای دیگریست”

فیلم جدید منوچهر هادی “زندگی جای دیگریست” که در جشنواره ی سی و دوم فیلم فجر به نمایش در آمد داستان زندگی داوود بهیار بیمارستان است که متوجه می شود تومور مغزی دارد و بیشتر از ۳ماه زنده نیست.فهمیدن این موضوع باعث می شود که داوود متوجه شود با اینکه خودش دائما در بیمارستان با مرگ بیماران رو برو است باز هم مرگ برای او عادی نشده است.

مواجهه ی دواوود با مرگ و کنار آمدن او با این موضوع، داستان اصلی این فیلمنامه بوده است که ۳ فیلمنامه نویس این فیلم از پس پرداخت آن برنیامده اند. داستان خطی و بدون هیچ اتفاق مهمی که ضربه ای وارد کند ادامه دارد و از ابتدا می توان پایان فیلم را پیش بینی کرد.

وارد کردن همسر قبلی داوود، شهرزاد که نقش آن را نیکی کریمی بازی می کند بیشتر باعث قابل پیش بینی شدن انتهای فیلم است.

شخصیت پردازی در این فیلم به شدت ضعیف است و به جز داوود دیگر شخصیت ها همانند شهرزاد (نیکی کریمی) و علی (پارسا پیروزفر) و … هیچ شناسنامه ای ندارند. در مورد داوود هم می توان گفت آنقدر پخته شخصیت پردازی نشده است که بشود گفت شخصیت است و نه تیپ.

در این فیلم حامد بهداد بازی متفاوتی نسبت به دیگر فیلم هایش از خود به نمایش می گذارد. او توانسته از پس نقش یک آدم درونگرا و مغموم بربیاید و نه تنها عصبی بودن و به اصطلاح شوریدگی قبلی خود را کنار بگذارد بلکه آشفتگی این شخصیت را در پس آرامش برای تماشاگر به نمایش بگذارد.

حضور بازیگرانی چون نیکی کریمی و پارسا پیروزفر نیز تنها برای فروش بیشتر فیلم است.

انتهای فیلم نیز همانطور که قبلا گفته شده است است کاملا قابل پیش بینی بوده و برگ تازه ای برای مخاطب رو نمی شود. البته منوچهر هادی به نسبت فیلم قبلی خود (یکی می خواد باهات حرف بزنه) در قصه گویی پیشرفت خوبی داشته و می توان از این لحاظ زندگی جای دیگریست را برتر از فیلم قبلی او دانست.

محمد تقی جلالی – سینما فستیوال