صنعتی ! به نام بازار سیاه در جشنواره سینمایی ایران

یادداشتی در وصف ِ صف های سی و دومین جشنواره فیلم فجر

سی و دومین جشنواره فیلم فجر به ساعت های پایانی خود نزدیک می شود، در روزهای پایانی به ویژه هر چه به پایان نزدیک تر می شویم، هجوم مخاطبان به سینماها برای تماشای برخی از فیلم ها بیشتر می شود. در میان انبوه فیلم های جشنواره سی و دوم برخی از فیلم ها به خاطر حاشیه هایی که داشته اند و یا اینکه مخاطبان احتمال عدم اکران عمومی آن را می دهند با استقبال بیشتری از جانب مردم روبرو بوده، در نتیجه تهیه بلیت این فیلم ها با سختی های فراوانی همراه بوده است.

از طرف دیگر، مدیران و برنامه ریزان جشنواره امسال پیش از شروع جشنواره بلیت ها ی فیلم ها را در سری های مختلف پیش فروش کرده اند و آن هایی که به هر دلیلی از امکان پیش خرید کردن بلیت ها استفاده نکرده اند، بایستی برای تهیه بلیت به گیشه ی سینما مراجعه کنند که مراجعه به گیشه و صف های طویل بلیت خود ماجراهای شنیدنی بسیاری دارد.

برای خرید بلیت از گیشه و تماشای فیلم مورد نظر باید مراحل مختلفی پشت سر گذاشته شود. چون برخی از بلیت ها پیش فروش شده اند و مسئولان جشنواره از تعداد بلیت های پیش فروش شده بی خبرند! بایستی صبر کنند تا کسانی که بلیت دارند، بیایند و بر سر جای خود در سالن بنشینند تا تعداد صندلی های خالی مشخص شود و آنوقت تازه شروع کنند به فروش بلیت از گیشه، یعنی در زمان مشخص شده ی شروع فیلم در جدول زمانبندی فیلم های جشنواره! این مسئله باعث ایجاد صف های طولانی ای در بیرون سینماها می شود.

حال اگر فیلمی به هر دلیلی مورد توجه مخاطببان قرار گیرد و با حاشیه هایی همراه شود این صف مشناقان طولانی تر می شود و برای اینکه مطمئن باشی که بلیت به تو می رسد، بایستی به طور میانگین از ۲ تا ۵ ساعت پیش از شروع فیلم در صف فیلم حاضر شوی.

در این شرایط که بلیت برخی از فیلم ها کم یاب و گاها نایاب می شود، بازار برخی افراد سکه می شود. بازاری به نام بازار سیاه بلیت جشنواره. در این بازار که تعداد نسبتا زیادی فروشنده و به همان مقدار متقاضی و خریدار دارد، بلیت ها با قیمت های مختلف و گاها با قیمت های نجومی! به فروش می رسد. بلیت های ۷۰۰۰ تومانی فیلم ها از ۲۰۰۰۰-۳۰۰۰۰ تومان و حتی تا ۱۰۰۰۰۰ تومان فروخته می شوند.

 کاسب کارهای عزیز این بازار برای عقب نماندن از دنیایی که تکنولوژی!!! آن را احاطه کرده است، فضای کاری خود را از جلوی درب سینماها تا فضاهای مجازی ای چون فیس بوک گسترس داده اند و با قرار دادن شماره تلفن خود، آسایش حال مشتریان عزیز را فراهم کرده اند که تنها با یک تماس در صورت موجود بودن بلیت مربوطه الساعه بلیت مورد نظر به نام خریدار ثبت می شود و در اختبار خریدار مشتاق سینمای سینمای ایران! قرار می گیرد تا به تماشای فیلم های استاندارد و استوار از لحاظ سینمایی، سینمای ایران بنشینند. فیلم هایی که برخی از آن ها هیچگونه ارزش سینمایی ندارند و تنها به خاطر شانتاژ رسانه ای و مردمی، بر سر زبان ها افتاده اند و ینگونه شده است که بلیت هایشان نایاب شده است.

این مسئله در سینماهای شمال شهر تهران بیشتر به چشم می خورد و خیلی از افرادی که چنین پول های گزافی را برای بهای بلیت پرداخت می کنند، مخاطبان واقعی سینما و جشنواره نیستند بلکه افرادی اند که برای گذران وقت، این بار سینما را انتخاب کرده اند.

جشنواره امسال با تمام نواقص و کاستی هایی که داشت، گذشت اما برنامه ریزان و مسئولان برگزاری جشنواره بایستی برای سال های آینده به فکر چاره تی باشند تا از بروز برخی مشکلات و ایجاد بازار سیاه هایی که شغل های کاذبی چون دلالی را به وجود می آورند،جلوگیری شود تا علاقمندان واقعی جشنواره بتوانند به راحتی و با خیالی آسوده، بلیت فیلم مورد نظر خود را تهیه کنند و به تماشای آن بنشینند و از جشنواره لذت ببرند.

پریسا دامادی – سینما فستیوال